weet niet meer precies wanneer ik het voor het eerst doorhad. ik denk dat het in Engeland was, omdat alles daar anders leek. of misschien zelfs er voor nog, toen ik in Breda de opleiding voor Aktiviteiten Begeleiding deed {een supertoffe opleiding, alleen niet echt voor mij}. ik weet nog dat ik in de stad met lood in mijn schoenen op de bus stond te wachten om naar de les te gaan, en ik voelde me ziek worden, terwijl de minuten voorbij tikten. echt lichamelijk ziek, alsof ik ineens griep kreeg. ik nam de beslissing om naar huis te gaan, en terwijl ik in de bus zat, richting het dorp waar ik woonde, werden de symptomen allengs minder... 'huh?' dacht ik nog... 'hoe kan dat nou?'
ook was ik altijd verlegen, introvert, en had me neergelegd bij dat 'feit'... en was ik elk voorjaar wel eens flink ziek, of had ik met de regelmaat van de klok een verkoudheid onder de leden. toen ging ik naar Engeland, en merkte ik dat die verlegenheid wel meeviel, en dat introverte was in elk geval niet gezien als raar, of storend door de mensen om me heen ~ er waren er wel meer die zo waren! yay!! en de verkoudheden bleven weg... en omdat Mr G nooit veel zin had in mijn ziek-zijn en het zo'n beetje negeerde, kwam het na verloop van tijd steeds minder voor... was ik ineens zoveel sterker geworden? was mijn immuunsysteem plotseling een perfect werkend apparaat geworden? hoe gaat zoiets?!een aantal boeken hierover, en later seminars op YouTube, verder en de conclusie was daar: hoe je denkt, wat je overtuigingen zijn, zijn de prikkels die je aan je lijf geeft, en die maken dat je als gezond mens door het leven gaat, of elk virus onder de zon uitbroedt tot Ziekte... stress is al langer bekend als factor {maagzweren, huidziektes die ermee in verband worden gebracht, depressie, hartkwalen... de lijst is eindeloos}, maar dat je emoties andersom ook tot genezing kunnen leiden, daar lijkt weinig animo voor... {zou het samenhangen met de miljarden verdienende farmaceutische indus-... neeeee...}
Bruce Lipton is nu mijn medestander in deze. hij is bioloog, en kwam er een jaar of 30 geleden achter dat de cellen in zijn petrischaaltje heel anders reageerden op verschillende omgevingsfactoren... {hier had ik er al eens iets over geschreven}. in deze {engelstalige} link in het kort wat hij leerde. omdat sommigen hier Engels niet tot in de puntjes beheersen en ik het jullie niet wil onthouden, een vertaling...
welke gedachten en emoties hebben invloed op je cellen?
hier de wetenschap erachter...
in een plastic tissue kweekbakje zal de samenstelling van het groeimiddel {omgeving} het lot van de cellen bepalen. het menselijk lichaam is feitelijk een 'met huid omhulde kweekbak' met daarin 50 triljoen cellen. de cellen worden onderhouden door een kweekmiddel ~ ook wel bekend als bloed. de chemische samenstelling van bloed is hetzelfde als het kweekmiddel in een kweekbakje. veranderen van de chemie van het kweekmiddel bloed is hetzelfde als het veranderen van het kweekmiddel in een kweekbakje.
de hersens zijn het regelende orgaan wat de chemische compositie van het bloed regelt en onderhoudt. de hersens' beheersing van de chemie van het bloed hangt samen met onze waarneming {de geest} en emoties {weergegeven door chemische signalen in het bloed}. als je liefde waarneemt, zullen de hersens oxytocine vrijgeven {het 'liefdeshormoon' die het metabolisme van het lichaam regelt en groei en heling stimuleert} en serotonine en groeihormonen, allen chemicaliën die, als ze in een kweekbak worden toegevoegd, groei en gezondheid van de cellen zullen stimuleren. in tegenstelling zal bij iemand die angstig is, het lichaam stress hormonen vrijgeven {zoals cortisol, norepinephrine, en histamine} welke de groei van cellen stilleggen en het immuunsysteem afremmen, wat op langere termijn totaal onhoudbaar is voor levende wezens.
je gedachten en emoties sturen bij de hersenen de beheersing op het bloed aan, wat op diens beurt weer het lot van je cellen beheerst...
geest over lichaam...
♥
dus...
doe er je voordeel mee...
{~wordt vervolgd~}
Geen opmerkingen:
Een reactie posten